Amur biały (Ctenopharyngodon idella) czyli… wodna krowa… Czy można polecać ze spokojnym sumieniem amura jako pomocnika w usuwaniu glonów? Można, o ile jeden amur przypadnie na 1.000 m2 lustra wody! i to jest proporcja bezpieczna, a każda inna doprowadzi do zaburzenia wzrostu roślinności.
Amury nie powinny być dostępne w handlu. Ja swoje kupiłam w tym samym miejscu, gdzie kupowałam karasie ozdobne. Orf nie chciałam bo kolorem zbyt do karasi podobne, a amury wyglądały ciekawiej i to było bardzo złudne…. Chociaż po głębszym zastanowieniu nachodzi mnie pytanie: kto zapewniłby mi tyle emocji? Oprócz kota wpadającego przypadkiem do wody, że o sobie nie wspomnę.\
Oczywiście, gdy pokazywałam panu w sklepie palcem‚ „o i tego czarnego też” – nikt mi nic nie powiedział, nie było też żadnej informacji, że amura to mogę ewentualnie zaprosić do przydomowego dużego jeziora, a nie do sadzawki. Amur biały pochodzi z Syberii i północnych Chin, żyje około 15 lat i osiąga ciężar do 45 kg przy ok. 150 cm długości. Odżywia się roślinnością wodną, młode żywią się zooplanktonem. W sprzyjających warunkach rośnie bardzo szybko, dojrzewa w 6-7 roku życia. Nie bez powodu w krajach anglosaskich nazywany jest „grass carp” czyli w wolnym tłumaczeniu „karpiem trawiastym’. Młode amury rosną bardzo szybko. Mając wiosną 20 cm, jesienią mogą już mieć 45 cm długości!! Z czegoś muszą urosnąć – sama woda im niestety nie wystarczy.
Uwaga! Dziennie jedzą ok. 3 razy tyle ile ważą, dzięki czemu rosną średnio 5 kg rocznie!
W latach 60-tych w USA i Nowej Zelandii amur został wprowadzony celowo, do biologicznego kontrolowania wzrostu „chwastów” wodnych. Dzisiaj w USA w większości stanów jest zakazany. Legalnie można wpuścić tylko triploida (wysterylizowany sztucznie uzyskany rodzaj amura), ale nawet na to należy uzyskać pozwolenie. Ich populacje są kontrolowane, aby nie dopuścić do inwazyjnego wzrostu liczebności. W większości krajów amur uważany za szkodnika ze względu na niszczenie roślin podwodnych.
W przypadku dużych i zarośniętych stawów, kanałów szybko zarastających roślinnością, amury są stosowane jako biologiczna metoda ograniczenia wzrostu roślin. Nadmiar amurów może doprowadzić do całkowitego zniszczenia roślinności. No tak, ale co to znaczy „nadmiar”? Czy dwa małe amurki na sadzawkę o powierzchni 25 m2 do dużo czy mało? Szperałam i znalazłam informację na stronie internetowej amerykańskiej instytucji wydającej zezwolenia na wpuszczenie amura do oczka wodnego, następujące zalecenia odnośnie ilości: przy małym zagęszczeniu roślin – 1 amur na 1000 m2 lustra wody!!! Jezu!!! Przy średnim zagęszczeniu roślin – 2 amury na 1000 m2, a przy dużym – 3 na 1000 m2!!!
Ze zgrozą obserwowałam jak moje amury zjadają wszystko jak leci: liście i pędy trzcin, glony nitkowate, mchy, rdestnice, moczarkę kanadyjską, ramienice, kwiatki, liście drzew, a nawet pędami roślin rosnących wokół oczka, o ile mają pecha tylko zwisać nad lustrem wody, nie muszą się zanurzać. Literatura podaje, że małe amury odżywiają się także larwami owadów i małymi rybkami.
Ha! A jednym z przysmaków jest trawa!! Kiedy zorientowałam się, że zżerają (coż za przyjemność mam w tym słowie – oddaje ono właściwie moje uczucia) szybciej, niż moje roślinki są w stanie rosnąć, przy każdym koszeniu trawy, rozsypywałam ścinki na powierzchni wody – uwielbiały to.
Najdziwniejszym widokiem z pogranicza horroru, spośród wszystkich wnikliwych, acz leniwych – zwykle – obserwacji życia wodnego, było oglądanie amura… wychylającego się z wody i sięgającego po trawę rosnącą w pobliżu na obrzeżu sadzawki! Tak, tak! Amur wysuwał się na jakieś 2-3 centymetry! Źdźbło trawy przewieszało się nad lustrem wody i amur hop! dalejże ją wcinać! a co! Przez moment wyobraźnia podpowiedziała mi historię straszną: ryba wyjdzie z wody…. i…. no właśnie i co? Przecież mnie nie zje. Ale może ugryzie? Wyobraźnia utuczona na kinie hollywoodzkim i przetrzepana kategorią filmów „codzienno-relaksujących” dla białych kołnierzyków, aby byli wydajniejsi w pracy i nie zadawali sobie zbyt wielu pytań – już widziała historię straszną.
No a jak mnie nie zje, to czy może zagrozić naszym ukochanym kocurkom?
Szczęśliwie amury nie wędrują tak daleko w poszukiwaniu trawy, no i nie są mięsożerne.
Właściwie wydawać by się mogło, że amury mają zalety: jedzą glony nitkowate i trawę – ale to są korzyści pozorne. Nigdy, przenigdy nie zapraszaj amura do siebie, bo nic nie urośnie w twoim oczku wodnym. Powód jest prosty, nic nie rośnie wystarczająco szybko na potrzeby amura!
I tak po jednym sezonie trzeba było amury wyprowadzić. Ktoś przyjechał z wędką i uratował.
www.NastrojowyOgrod.pl
Amur biały (Ctenopharyngodon idella) czyli… wodna krowa… Czy można polecać ze spokojnym sumieniem amura jako pomocnika w usuwaniu glonów? Można, o ile jeden amur przypadnie na 1.000 m2 lustra wody! i to jest proporcja bezpieczna, a każda inna doprowadzi do zaburzenia wzrostu roślinności.
Amury nie powinny być dostępne w handlu. Ja swoje kupiłam w tym samym miejscu, gdzie kupowałam karasie ozdobne. Orf nie chciałam bo kolorem zbyt do karasi podobne, a amury wyglądały ciekawiej i to było bardzo złudne…. Chociaż po głębszym zastanowieniu nachodzi mnie pytanie: kto zapewniłby mi tyle emocji? Oprócz kota wpadającego przypadkiem do wody, że o sobie nie wspomnę.\
Oczywiście, gdy pokazywałam panu w sklepie palcem‚ „o i tego czarnego też” – nikt mi nic nie powiedział, nie było też żadnej informacji, że amura to mogę ewentualnie zaprosić do przydomowego dużego jeziora, a nie do sadzawki. Amur biały pochodzi z Syberii i północnych Chin, żyje około 15 lat i osiąga ciężar do 45 kg przy ok. 150 cm długości. Odżywia się roślinnością wodną, młode żywią się zooplanktonem. W sprzyjających warunkach rośnie bardzo szybko, dojrzewa w 6-7 roku życia. Nie bez powodu w krajach anglosaskich nazywany jest „grass carp” czyli w wolnym tłumaczeniu „karpiem trawiastym’. Młode amury rosną bardzo szybko. Mając wiosną 20 cm, jesienią mogą już mieć 45 cm długości!! Z czegoś muszą urosnąć – sama woda im niestety nie wystarczy.
Uwaga! Dziennie jedzą ok. 3 razy tyle ile ważą, dzięki czemu rosną średnio 5 kg rocznie!
W latach 60-tych w USA i Nowej Zelandii amur został wprowadzony celowo, do biologicznego kontrolowania wzrostu „chwastów” wodnych. Dzisiaj w USA w większości stanów jest zakazany. Legalnie można wpuścić tylko triploida (wysterylizowany sztucznie uzyskany rodzaj amura), ale nawet na to należy uzyskać pozwolenie. Ich populacje są kontrolowane, aby nie dopuścić do inwazyjnego wzrostu liczebności. W większości krajów amur uważany za szkodnika ze względu na niszczenie roślin podwodnych.
W przypadku dużych i zarośniętych stawów, kanałów szybko zarastających roślinnością, amury są stosowane jako biologiczna metoda ograniczenia wzrostu roślin. Nadmiar amurów może doprowadzić do całkowitego zniszczenia roślinności. No tak, ale co to znaczy „nadmiar”? Czy dwa małe amurki na sadzawkę o powierzchni 25 m2 do dużo czy mało? Szperałam i znalazłam informację na stronie internetowej amerykańskiej instytucji wydającej zezwolenia na wpuszczenie amura do oczka wodnego, następujące zalecenia odnośnie ilości: przy małym zagęszczeniu roślin – 1 amur na 1000 m2 lustra wody!!! Jezu!!! Przy średnim zagęszczeniu roślin – 2 amury na 1000 m2, a przy dużym – 3 na 1000 m2!!!
Ze zgrozą obserwowałam jak moje amury zjadają wszystko jak leci: liście i pędy trzcin, glony nitkowate, mchy, rdestnice, moczarkę kanadyjską, ramienice, kwiatki, liście drzew, a nawet pędami roślin rosnących wokół oczka, o ile mają pecha tylko zwisać nad lustrem wody, nie muszą się zanurzać. Literatura podaje, że małe amury odżywiają się także larwami owadów i małymi rybkami.
Ha! A jednym z przysmaków jest trawa!! Kiedy zorientowałam się, że zżerają (coż za przyjemność mam w tym słowie – oddaje ono właściwie moje uczucia) szybciej, niż moje roślinki są w stanie rosnąć, przy każdym koszeniu trawy, rozsypywałam ścinki na powierzchni wody – uwielbiały to.
Najdziwniejszym widokiem z pogranicza horroru, spośród wszystkich wnikliwych, acz leniwych – zwykle – obserwacji życia wodnego, było oglądanie amura… wychylającego się z wody i sięgającego po trawę rosnącą w pobliżu na obrzeżu sadzawki! Tak, tak! Amur wysuwał się na jakieś 2-3 centymetry! Źdźbło trawy przewieszało się nad lustrem wody i amur hop! dalejże ją wcinać! a co! Przez moment wyobraźnia podpowiedziała mi historię straszną: ryba wyjdzie z wody…. i…. no właśnie i co? Przecież mnie nie zje. Ale może ugryzie? Wyobraźnia utuczona na kinie hollywoodzkim i przetrzepana kategorią filmów „codzienno-relaksujących” dla białych kołnierzyków, aby byli wydajniejsi w pracy i nie zadawali sobie zbyt wielu pytań – już widziała historię straszną.
No a jak mnie nie zje, to czy może zagrozić naszym ukochanym kocurkom?
Szczęśliwie amury nie wędrują tak daleko w poszukiwaniu trawy, no i nie są mięsożerne.
Właściwie wydawać by się mogło, że amury mają zalety: jedzą glony nitkowate i trawę – ale to są korzyści pozorne. Nigdy, przenigdy nie zapraszaj amura do siebie, bo nic nie urośnie w twoim oczku wodnym. Powód jest prosty, nic nie rośnie wystarczająco szybko na potrzeby amura!
I tak po jednym sezonie trzeba było amury wyprowadzić. Ktoś przyjechał z wędką i uratował.
www.NastrojowyOgrod.pl